سفارش تبلیغ
صبا ویژن
[ و به یکى از کسانى که بدو سخنى گفته بود و از مقدار وى بزرگتر مى‏نمود فرمود : ] پر نیاورده پریدى و در خردسالى بانگ در کشیدى . [ و شکیر ، نخست پرهاست که بر پرنده روید ، پیش از آنکه نیرومند و استوار شود ، و سقب شتر خردسال است و شتر بانگ بر نیاورد مگر آنگاه که فحل گردد . ] [نهج البلاغه]

پرستاری حرفه ای

سلام

امروز می خواهم بر خلاف نوشته های قبلی ام، فقط اعتراض نامه بنویسم ..........

لطفا نظر بدید و بگید من اشتباه می کنم یا اینکه حق با منه ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

 

 

سوال: ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

 

چه جوری می شه به این صدا و سیما حالی کرد که:

 

بابا !!! پرستار فقط اونی نیست که توی سریال زیر زمین می ره برای اربابش تنباکوی تازه می خره !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! و یا همه مثالهایی که توی فیلمها و سریالهای دیگه (از شوکران و ... گرفته تا زیرزمین) از پرستار زده می شه .....

 

صدا و سیما همه چیز رو می تونه سانسور کنه و تغییر بده ... ولی حتما باید اون جمله خواهر خانم مدیر کل وقتی داره به خواهرش می گه:

 

‹‹‹‹ تو دیگه خانم مدیر کل هستی.... دیگه نباید با دوستان پرستارت راه بری ..... نباید بذاری بقیه یادشون بیاد تو یه پرستاری .................›››

توی سریال باشه !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

یک روز در سال "فرشته سپید پوش"!!!!!  هستیم و 364 روز دیگه، نوکر آدمهای پولدار .....  

پس: "پرستاری یعنی علم و هنر" رو کی باید معنی کنه ؟؟؟ هم برای من که هنوز ابتدای راهم و هم برای اونایی که فقط سریال رو می بینن و می خندن و به ذهن می سپرن .....

 

خدایا ! مگه ما چه کرده ایم !!!!!!!!!؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

 

گناه می کنیم شب تا صبح روی سر بیمارانتون بیداریم .... ؟؟؟؟؟

 

خدایا !!!! اگه تو از این کارها و اشتباهات بگذری، ما که نمی گذریم !!!

 

 

یکی نیست به این صدا و سیمای فرهنگ ساز  بگه چه جوری می خوان این همه ظلمی رو که در حق رشته پرستاری و شاغلین این رشته ها می کنند، جبران کنند؟؟؟؟؟؟ پس فرهنگ مردم کی باید اصلاح بشه و توسط چه کسی ؟؟؟؟؟

 

خواهش می کنم بیایید با هم یه راه حلی برای این معضل پیدا کنیم ....... ما باید به کاری بکنیم ....

 

منتظرم !!!!!

هم اکنون نیازمند یاری سبزتان هستیم.

 

جواب :--------------------------------------------------------------------------------------------


 

نویسنده: پرستار ایرانی
سه شنبه 16 آبان1385 ساعت: 12:6
سلام نرگس عزیز
تا وقتی که دیدمونو عوض نکردیم و خودمون و کارمونو باور نکردیم, تا وقتی همه پرستاران بطور حرفه ای عمل نکنن،این مسایل هست
منظورم اینه که توقعی از مردم یا صدا و سیما نداشته باشیم چون واقعا این حرفه را نمیشناسن،حالا چطور میشه حرفه خود را به مردم بشناسونیم؟
ما وقتی طرفدار بیمارانمون باشیم، اهداف مراقبتی رو بر اساس نیاز بیمار برنامه ریزی کنیم،ارتباط حرفه ای خوب با مددجویانمون داشته باشیم،...
اونوقت بین آنها شناخته میشیم بعد میشنویم که" شما با بقیه فرق دارین"
این نکته همیشه یادمون باشه که طرف حساب ما صدا و سیما یا ... نیستن بلکه طرف حساب ما خداست
یادمون باشه حرفه امون را با حرفه های دیگه مقایسه نکنیم.
کار ما با همه کارها متفاوت است
ارزش کار خودمون را با مقایسه از بین نبریم
چه بهت بگن فرشته چه بگن نا فرشته توی عملکردت نباید تاثیر بزاره چون هدفت از ادامه این حرفه ( کارهایی که از عبادت بالاتره )، نزدیکی به خداست .
وقتی با رضایت به بیمارت دارو میدی،یک لیوان آب به دستش میدی تا داروشو سر وقت بخوره ،میدونی چقدر ارزش داره؟شاید اینو یه کار پیش پا افتاده تلقی کنن اما اگه فکرشو بکنی ارزشش زیاده
قبول دارم یکسری کارها و فعالیتهای صنفی باید باشه تا احقاق حق بشه و شناخت در مورد پرستاری ایجاد بشه این هم راه حل خودشو داره که تو اصناف حرفه ایمون فعال باشیم.

 

 

نویسنده: یزدان نیک

چهارشنبه 17 آبان1385 ساعت: 0:18
سلام نرگس جان
من 20 ساله که پرستارم و درد پرستاری را خوب حس می کنم. در جامعه ای که ساختارهای دموکراتیک حاکم نباشه قدرت حرف اول را می زنه و روابط فرادست و فرودست در همه سطوح و اقشار آن حاکم است. رسانه ها هم در دست قدرتمندان است و تکلیف پرستاری که ظلمی تاریخی را یدک می کشد و تاوان عقب ماندگی فرهنگی را باید بیش از سایرین پس بدهد مشخص است این ها را نگفتم که ناامیدت کنم برعکس می خواهم بگویم که امروز روز عمل است هر کس باید به وظیفه خود عمل کند وظیفه پرستاران امروز آگاهی بخشی به جامعه در مورد خودشان و حرفه شان است و باید از همه امکانات استفاده کرد مانند همین کاری که تو و دیگر پرستاران هویت دار می کنند . بهترین معرف ما عملکرد ماست و از همین طریق می توان به تدریج نگرش جامعه را عوض کرد. می دانم شرایط برای اینکه پرستاران بتوانند خود واقعی و حقیقت حرفه را به جامعه نشان بدهند مساعد نیست ولی باید از خودمان مایه بگذاریم. پرستاری غرب نیز در صد سال پیش با همین مشکلاتی که گفته ای روبرو بوده و حالا هم وضع انها به گفته خودشان ایده ال نیست ولی با تلاش به اینجا رسیده اند.
فتح دروازه های رسانه ای و حضور پررنگ در همه عرصه های اجتماعی فرهنگی اقتصادی و سیاسی ما را به هدفمان می رساند و یک چیز مهم این که جامعه پرستاری نیاز به تزریق اعتماد و احترام به نفس دارد. خودباختگی و تحقیر خود بزرگترین افت آن است امروز به تکریم خود و و بالیدن به خود برای خدمات انسانی که بدون چشمداشت به جامعه ارزانی می داریم بیش از هر زمانی نیاز داریم. بگذار انها ما را تحقیر کنند مهم این است که ما خودمان به خودمان احترام بگذاریم و ارزش خود و کارمان را بدانیم.
بیشتر به ما سر بزن .منتظر پالس های مثبت تو به پرستاران هستم


 

نویسنده: عابدینی
چهارشنبه 17 آبان1385 ساعت: 15:22
سلام دوست عزیز
مطلب شما را عینا" به نقل از خودتان در وبلاگ خود قرار دادم
امید که گام کوچکی در راستای نشر دغدغه های به حق جامعه پرستاری برداشته باشم
در مورد کامنت خانه پرستار چند حرف دارم
صدا و سیما را به عنوان تبلور افکار عمومی نمی توان قبول کرد بلکه در حال حاضر شکل دهنده افکار عمومی است یعنی برنامه ها زائیده افکار عمومی نیست بلکه برنامه ها فرهنگ سازی می کنند و افکار عمومی را شکل می دهند از مد لباس گرفته تا آداب معاشرت و دخل و خرج خانواده ها و.....
صدا و سیما تصویر واضحی از پرستار کارشناس ندارد و برداشت گردانندگان آن از پرستار در حد کلفت و خدمتکار شخصی است که خانواده های مرفه برای تر و خشک کردن بچه ها و سالمندان و بیمارانشان استخدام می کنند و به تبع توانائی های حرفه ای و علمی پرستار را نمی توانند درک و منعکس کنند
فیلم پرستار هم هرگز مایه فخر و مباهات پرستاران نبوده و نیست برداشت ذهنی و تخیلی از پرستار را دور از واقعیت صنفی آن به تصویر می کشد و حیف از امیدها که به آن بسته شد و دریغ از بودجه ای که صرف آن شد
پرستاران راه طولانی پیش رو دارند که با همت و پشتکار و رهبری دلسوز از خودشان به سرانجام خواهند رسید امید اینکه خیلی به درازا نکشد


 

نویسنده: رحیم
چهارشنبه 17 آبان1385 ساعت: 19:34
با سلام خدمت نرگس محترم و دیگر همکاران عزیز ایشان

همانگونه که از نامم نیز پیداست، رهگذری بیش نیستم ولی مطلب جالبی را عنوان کرده اید که خواستم در این بحث شرکت کنم ولی در ابتدا میبایست از زحمات شبانه روزی شما خواهران و برادران گرامی تشکر کنم چرا که خود از نزدیک شاهد رفتار های محبت آمیز شما عزیزان بوده و خاطرات شش سال پیش را با خوددارم.

پدر من که اکنون چهار سال از فوت ایشان می گذرد، بعلت بیماری کلیه و از کارافتادن هر دو کلیه او، به مدت پنج سال و در هر هفته در سه نوبت دیالیز می شد و باز بخاطر دارم روزهایی را که ایشان (پدرم) بعلت مشکل قلبی بار دیگر بستری شد و من که به مدت 25 روز همراه او بودم (شبانه روزی) شاهد محبت های شما عزیزان بودم که همانند دختری در مواظبت از او رفتار می نمودید که صد البته برادرانی نیز در آنجا حضور داشتند.

نرگس جان، با اشتباه برخی افراد کم تجربه، خود را در اشتباه میاندازید که شما عزیزان از بالاترین مقام ها را دارا هستید که پس از آن اجری نیز در پیش خداوند دارید که با هیچ اجری قابل قیاص نیست

سعی کنید راه درست را شما به دیگران بیاموزید نه اینکه خود را خدای ناکرده حقیر پندارید!!

به امید موفقیت روز افزون برای تمامی انسانهایی که آنان را با نام پرستار و پزشک میشناسیم


 

نویسنده: محمد داهیم
چهارشنبه 17 آبان1385 ساعت: 19:57
درود وسلام به شما که به فکر آگاهی دادن به جامعه پرستاری هستی برای بدست آوردن حقوق از دسته رفته خود...پیروزی از آن جامعه پرستاری نه پزشک سالاری ولی احتیاج به همت وآگاهی همه پیراپزشکان دارد



::: جمعه 85/8/19::: ساعت 4:7 عصر

>> بازدیدهای وبلاگ <<
بازدید امروز: 0


بازدید دیروز: 5


کل بازدید :71171
 
 >>اوقات شرعی <<
 
>> درباره خودم<<
 
 
 
>>اشتراک در خبرنامه<<
 
 
>>طراح قالب<<